अबोल ज़री, व्यक्त तरी!
व्यक्त होऊनी, नवी उरी! ।।१।।
नवी उरी तीच, मूक्त करी
मूक्ततेचीच, आस खरी! ।।२।।
आस जगाला, भास करी
तूझी आस ती, तुला खरी! ।।३।।
नको तयाचा विचार करी..
तूझी आस तू साकार करी ।।४।।
नार नवेली, ती आस खरी
ऊँच भरारीच मूक्त करी! ।।५।।
घे ती भरारी! ऊँच विहारी!
नकोच भीती…तूझ्या उरी! ।।६।।
ऊँच नजरेतली दूनीया सारी
दिसेलच तुला, तूझीच प्यारी! ।।७।।
तूझीच प्यारी.. तूझीच न्यारी
दिसे ती पून्हा..स्वप्नी सारी..! ।।८।।
सौ. अपर्णा काकिर्डे.