मनं बागडे फुलपाखराचे 

चतूर दृष्टि राही

पात्यांवरच्या दवबिंदूचे

तळे डोळस पाही

व्याकूळ तृष्णा खोल मनाची

तृप्त होऊनी जाई

पात्यापात्यांमधूनीच काही

खोली शोधत जाई।

एक द्वार त्या उड्डाणाचे….

एक द्वार त्या उड्डाणाचे

पंख देऊनी जाई

पंख अभेदी गरूड़भरारी

नीळ्या अथांगी जाई।

 – अपर्णा